برآورد دبی اوج درحوضه‌های فاقد آمار با استفاده از روش شاخص سیل

در روش تحلیل منطقه‌ای سیلاب، به جای استفاده از آمار یک ایستگاه، آمار و ویژگی‌های مجموعه‌ای از ایستگاه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. هاسکینگ و والیس با گسترش گشتاورهای وزنی احتمال، آماره‌های گشتاور خطی را به عنوان راه‌کاری جدید در تحلیل تناوب سیل حوزه‌های آبخیز ارائه نمودند که این رهیافت، اساس پژوهش حاضر را برای ایستگاه‌های هیدرومتری استان قزوین تشکیل می‌دهد. تحلیل عاملی مشخص نمود که 5 عامل محیط، قطر دایره معادل، زمان تمرکز، طول آبراهه اصلی و مساحت حوضه، مهم‌ترین عوامل موثر بر حداکثر سیلاب در استان قزوین می‌باشند. بر اساس نتایج تحلیل خوشه‌ای، ایستگاه‌ها به دو منطقه همگن تقسیم شدند. همگنی این دو ناحیه با استفاده از آزمون همگنی گشتاورهای خطی تایید شد. بر اساس معیار نکوئی برازش(Zdist)، برای نواحی همگن یک و دو به ترتیب توزیع-های، لجستیک تعمیم‌یافته و پارتو تعمیم‌یافته دارای بهترین برازش بودند. مقادیر پارامتر هر یک از توزیع‌های منتخب با استفاده از روش گشتاورهای خطی محاسبه گردید و دبی با دوره بازگشت‌های مختلف برای تمام ایستگاه‌ها با استفاده از توزیع مناسب منطقه‌ای برآورد شد. در نهایت منحنی رشد ترسیم و روابط رگرسیونی بین دبی متوسط و مساحت حوضه آبخیز هر منطقه استخراج شد که بر اساس آن می‌توان مقدار دبی با دوره بازگشت‌های مختلف را در حوضه‌های فاقد آمار با استفاده از روش سیل شاخص برآورد نمود.